Tarnina (Prunus spinosa) jest ciernistym krzewem z rodziny Różowatych, powszechnie występującym na półkuli północnej. Jej kwiaty są białe, a owoce małe, kuliste, czarnosine, z niebieskim nalotem. Surowiec leczniczy
Od kwietnia do maja możemy zbierać kwiaty. Muszą być suche, bo wilgotne (np. od rosy) ściemnieją. suszymy szybko w przewiewnym i zacienionym miejscu.
Owoce zbieramy jesienią, gdy są bardzo dojrzałe, ale nie za miękkie.
Związki czynne
Kwiaty zawierają flawonoidy, ślady glikozydu cyjanowodorowego, związki cukrowe i sole mineralne.
Owoce to źródło garbników, amigdaliny, antocyjanów, związków cukrowych, pektyn, kwasów organicznych, fitosteroli i soli mineralnych.
Działanie i zastosowanie
Kwiaty działają słabo moczopędnie i oczyszczająco. Łagodzą stany zapalne dróg moczowych i uszczelniają naczynia krwionośne. Wykazują również lekkie działanie przeczyszczające.
Owoce przyjęte w większej ilości działają lekko przeciwbiegunkowo, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie.
Przetwory
Odwar z kwiatów tarniny
1 łyżkę kwiatów zalać 1 szklanką ciepłej wody i gotować 3 minuty pod przykryciem. Odstawić na 15 minut, przecedzić.
Pić po 1/3 szklanki 2-3 razy dziennie między posiłkami jako środek moczopędny i poprawiający przemianę materii. Małym dzieciom można podawać 1-2 łyżki kilka razy dziennie przy zaparciach.
Z owoców tarniny możemy przygotować soki, syropy, konfitury i wina.
Owoce, liście i kora służą do barwienia tkanin.
CIEKAWOSTKI
We Francji wierzono, że zjedzenie trzech pierwszych owoców z krzaczka będzie chronić przed chorobami przez cały rok. W Anglii natomiast uważano, że przyniesienie do domu kwitnących gałązek przynosi pecha. Odwrotnie było w Niemczech i na Słowiańszczyźnie. Tutaj gałązki tarniny, szczególnie te z owocami chroniły przed czarownicami i nieczystymi duszami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz