Słonecznik

Ojczyzną słonecznika jest Ameryka Północna, ale jego dzikie odmiany można spotkać również w Indiach.  Właśnie tam od bardzo dawna  wyciskano z niego olej, który kobiety wcierały we włosy, aby były lśniące i zdrowe. Indianie natomiast wierzyli, że słonecznik czerpie energię ze słońca i przechowuje ją w ziarnach.  Dlatego był dla nich talizmanem, który przynosi szczęście i odpędza złe duchy nocy. Naparami z płatków leczyli gorączkę, reumatyzm i choroby żołądka, przemywali również oparzenia, stłuczenia, krwiaki i rany oraz stany zapalne skóry. Pestki słonecznika uważano za wspaniały afrodyzjak.
Do tej pory z kwiatów produkuje się leki przeciwmalaryczne i przeciwgorączkowe, a olej słonecznikowy dodawany jest do maści i kosmetyków.
Olej z pestek słonecznika zawiera do 90 proc. zdrowych, nienasyconych kwasów tłuszczowych  i więcej niż inne oleje witaminy E (zwanej witaminą młodości), a także A, z grupy B oraz witaminy K, F. Do tego minerały – wapń, potas i cynk, żelazo, miedź i inne. Olej ten obniża poziom cholesterolu we krwi, oraz chroni  przed nowotworami. Poprawia koncentrację, pamięć, usprawnia myślenie. Zewnętrznie bywa używany do okładów na trudno gojące się rany, a także w niektórych chorobach skóry – na przykład łuszczycy. Pestki słonecznika jak i olej z nich tłoczony mają działanie oczyszczające z toksyn. Polecany jest osobom walczącym z trądzikiem. Medycyna ludowa zaleca kurację oczyszczającą polegającą na żuciu pestek , mieszaniu ich ze śliną i wypluwaniu, lub ssaniu oleju przez 15-20 minut, a następnie wypluwaniu. Po takim zabiegu należy starannie wypłukać usta. Czynności te pomagają przy uporczywych bólach głowy, alergiach oraz paradontozie, poprawiają stan skóry, wybielają i wzmacnają zęby.
Olej słonecznikowy jest ponadto naturalnym filtrem przeciwsłonecznym. A ze względu na zawartośc witamin, fitosteroli i fosfolipidów oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych często jest składnikiem preparatów odmładzających.